Kappa – Ryunosuke Akutagawa

George Orwell’in Hayvan Çiftliği kitabından ne kadar keyif aldıysam bu kitaptan da benzer bir keyif aldım. Kıyaslama yapmam pek doğru olmaz ama eleştirel olması bakımından ilk aklıma gelen kitap o oldu.

Hikayenin absürt ve esprili bir şekilde anlatılması eleştirel kitapları okurken sıkılmayı engelliyor. En azından bende öyle oluyor! Hiciv demek doğru olur mu bilmiyorum ancak 77 sayfalık bu güzel eseri bir solukta okuyup bitirdim. Ağlanılacak hale gülmek denir ya, eleştirinin esprili bir dil ile anlatılması da bu şekilde gülümsenerek okunsa da ağızda kötü bir tat bırakıyor.

Eleştirel düşünme/düşünce insanı kendi sınırlarının dışına çıkarabilmesi, toplumların gelişebilmesi adına önemli. Sanırım bu düşüncem bu tür yapıtları sevmemin temel nedeni. Ancak eleştiri denince toplumda farklı bir algı oluştuğunu görüyorum. Eleştirmekten çok karalama yapılıyor. Halbuki eleştiri geliştirmeye yönelik, karalama ise yıkıma yöneliktir. Bu farkı anlamak çok zor olmasa da bu durum tercih ediliyor. Hal böyle olunca da herkesin dilindeki gelişme, ilerleme kavramları sözden öteye geçmiyor. Gerçi sözde eleştirel tutumların sonu da çoğu zaman kavgayla bitiyor ya neyse!

İncelememi kitaptan çok uzaklaşmamak adına burada bitiriyorum. Okunmaya değer bir kitap olduğunu düşünüyorum ve kesinlikle tavsiye ediyorum.

En akıllı yaşama biçimi, çağın geleneklerini hiç devirmeye kalkışmadan, ama onları aşağılayarak yaşamaya devam etmektir.