Kitaba başlamadan önce bir çok inceleme çıktı karşıma. Sanırım bu yüzden biraz beklentimi yüksek tuttum. Okuduğumda ise, “Ne var bu kitapta bu kadar büyütülecek?” gibi içimde bir tepki oluştu. Yanlış anlaşılmasın kitap kötü demiyorum kesinlikle.
Yazarın bir çocuğun gözünden hikayesini bize aktarması gerçekten çok başarılı. Zaten çocuk karakterler genelde sempatiktir. Hep kalbimizi kazanmışlardır. Şeker Portakalı olsun, Küçük Prens olsun içimizi ısıtmıştır. Masumluğu, saflığı, iyiliği kısacası insanın bozulmadan önceki halini simgeler. Sanırım hepimizin gözünde aynıdır. Bu kitapta da yazar hikayeyi bir çocuğun gözünden başarılı bir şekilde sunmuş. Aslında kitabın tamamı bu şekilde değil ancak söylemek istediğim anlaşılmıştır sanırım.
Küçükken hayal kurmanın nasıl bir şey olduğunu, cansız varlıkları kendisine arkadaş edinen küçüğümüz bize tekrar hatırlatıyor.
Bu kitapta beni etkileyen şey; konu veya verilmeye çalışılan ders değildi açıkçası. Anlatımdı benim hoşuma giden. Kitap yetişkin insanlara küçüklüğü hatırlatırken, küçük okurlara da çıkarılabilecek dersler barındırıyor.
Sonuç olarak bu kitabı merak edenler bir fırsat verebilirler ancak ben okumak için geç kaldığımı hissettim.