Üç Büyük Usta – Stefan Zweig

Bazı kitapları okumadan önce biraz ön araştırma yapmak gerekiyor. Kitabı okumadan önce incelemelerini okumayı sevmem. Çoğu kişi de bu duygu vardır, kimse büyük “spoiler” yemek istemez. Okuyacağı kitabın tadı kaçsın istemez. Ancak öyle durumlar oluyor ki kitabın özeti (burada özet diye tabir ettiğim şey; çoğu kitapta arka kapakta yer alan içerik ile ilgili kısa bilgidir, tanıtım bülteni yani) karar vermeniz için yeterli gelmiyor.

Örneğin bu kitapta yazarın bu üç büyük ustadan(Balzac, Dickens, Dostoyevski) bahsederken bolca kitap isimlerinden, kitaplarında geçen karakter isimlerinden, kitaplarında geçen olaylardan yararlanması benim gibi bu kitapların bazılarını okumamış okurlar için büyük eksiklik oluşturuyor. Okuyanlar için de tam tersi olacağını düşünüyorum, yani yazar hakkındaki fikirlerinize açıklık getirecek ve fikirlerinizi pekiştirecektir. Okuduğunuzu tekrar hatırlamanızı sağlayacaktır.

Kitaba başlamayı düşünüp yorumumu okuyan kişiler için söylüyorum, öncelikle bu üç büyük ustanın eserlerin çoğunu elinizden geçirmeniz, bu kitaptan alacağınız tadı kat kat artıracaktır ki bu eksiklik bende olmasına rağmen kitabı etkileyici buldum. Ama içimde oluşan his “keşke önce üç büyük ustanın kitaplarını okusaydım” oldu.

Bu büyük ustaların eserlerini kaleme alış tarzlarını, gerçek hayatlarında başlarına gelen olaylardan nasıl etkilendiğini açık bir şekilde aktarmış bizlere, Zweig. Bu üç büyük ustanın yapıtlarındaki ve hayatlarındaki farklı yanları ortaya konmuş olsa da insan kendi hayatında hepsinden birer parça bulabiliyor.

Son cümlem olarak, bu üç büyük ustaya Zweig‘in gözüyle bakınca insanın içinde kitaplarını okuma isteği de canlanıyor.

-Büyüklük çabayla elde edilmez, kahramanlıksa öğrenilmez.-
Her zaman deha ile gelenek, duyulmamış olanla sıradan şeyler arasında, ortalarda bir yerde olmak Dickens’ın ünü ve trajedisidir; Yeryüzü dünyasının düzenli yollarında, bedensel ve elle tutulur olanda, rahat ve orta halli burjuva dünyasındadır o her zaman.

Romanlarıyla bütün yoksul, terk edilmiş, unutulmuş çocuklara yardım etmek istiyordu; kendisi de tıpkı onlar gibi kötü öğretmenler, ihmal edilmiş okullar, ilgisiz ebeveynler, insanların çoğunun soğuk, sevgisiz, bencil tutumları yüzünden haksız acılar çekmişti.

-DICKENS-